تأثیر کاربرد سایکوسل و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد کلزای پاییزه در تراکم های مختلف بوته

در این پژوهش، که به صورت دو آزمایش مزرعه­ای و گلخانه­ای در سال زراعی 89-1388 در محل ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز طراحی و اجرا شد، تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، تراکم بوته و سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد کلزای پاییزه رقم طلایه مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش مزرعه­ای به صورت کرت­های دوبار خرد شده در قالب بلوک­های کامل تصادفی اجرا شد. تیمار­ها شامل نیتروژن (80 ، 140، 200 و 260 کیلوگرم در هکتار) به عنوان فاکتور اصلی، تراکم بوته (70 و 90 بوته در متر مربع) به عنوان فاکتور فرعی و سایکوسل (صفر، 4/1 و 8/2 لیتر در هکتار) به عنوان فاکتور فرعی فرعی بودند. آزمایش گلخانه­ای، که به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی اجرا شد، شامل نیتروژن (صفر، 50، 100، 150 و 200 کیلوگرم در هکتار) و سایکوسل (صفر، 4/1 و 8/2 لیتر در هکتار) بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار 200 کیلوگرم در هکتار نیتروژن، کاربرد 8/2 لیتر سایکوسل در هکتار و تراکم 90 بوته در متر مربع (به­ترتیب 17/533، 96/533 و 6/521 گرم در متر مربع) به­دست آمد. همچنین کاربرد 8/2 لیتر سایکوسل در هکتار باعث افزایش تعداد خورجین در بوته و وزن خشک نهایی بوته­ها گردید. افزایش تراکم بوته از 70 به 90 بوته در متر مربع باعث کاهش تعداد خورجین در بوته، وزن خشک نهایی بوته و تعداد دانه در خورجین گردید. به نظر می­رسد در شرایط مشابه با پژوهش حاضر، بتوان استفاده از 200 کیلوگرم در هکتار نیتروژن، 4/1 لیتر در هکتار سایکوسل و تراکم 90 بوته در متر مربع را برای دستیابی به حداکثر عملکرد دانه کلزای پاییزه رقم طلایه توصیه کرد.